Pozew o kredyt we frankach – jakie błędy popełniają prawnicy?

Sprawy sądowe o kredyt waloryzowany do franka są skomplikowane, a prowadzenie ich wymaga dużego doświadczenia i odpowiedniego przygotowania merytorycznego. Dlatego kompetentna pomoc prawna frankowiczom jest niezbędna, aby pozew zakończył się sukcesem, czyli odfrankowaniem lub unieważnieniem umowy o kredyt we frankach. Adwokat nie posiadający odpowiedniego doświadczenia i wiedzy może popełnić wiele błędów, które w najgorszym wypadku doprowadzą do przegrania pozwu.

Kredyty we frankach – kancelaria prawna – nieprawidłowo sformułowane żądanie

Choć wymiar sprawiedliwości niewątpliwie stoi po stronie frankowiczów, co potwierdzają liczne wygrane wyroki, to nadal sukces w sądzie nie jest zagwarantowany. Bardzo łatwo o porażkę, gdy daną sprawę reprezentuje niedoświadczony prawnik. Kredyty frankowe są skomplikowanymi instrumentami finansowymi, toteż kancelaria, która może z sukcesem prowadzić sprawy frankowiczów, musi posiadać odpowiednie doświadczenie oraz być wysoce wyspecjalizowana w dziedzinach takich jak w prawo bankowe, finanse czy matematyka stosowana. Kancelaria bez odpowiedniego zaplecza merytorycznego może popełnić w toku prowadzenia sporu z bankiem wiele błędów, które znacząco zmniejszą korzyść finansową frankowicza lub w najgorszym wypadku doprowadzą do przegrania pozwu.

Jednym z błędów, który popełniają niedoświadczeni prawnicy, to podanie nieprawidłowej waluty w żądaniach pozwu. W przypadku pozwu przeciwko bankowi można wysnuć dwa rodzaje żądań. Jednym z nich jest roszczenie o zwrot nienależnie pobranej przez bank kwoty z uwagi na nieważność zawartej umowy kredytowej. Drugim jest żądanie o zwrot nadpłaty, którą kredytobiorca uiścił do banku na podstawie klauzul abuzywnych zawartych w umowie. Błąd prawników polega na tym, że w pozwie podawana jest kwota w złotych polskich, choć kredytobiorca spłacał raty we frankach szwajcarskich. Aby odpowiednio sformułować roszczenie w pozwie, należy określić żądanie od banku w takiej walucie, w jakiej rzeczywiście dokonywane były spłaty rat kredytu. W związku z tym może być taka sytuacja, że część roszczenia będzie wyrażona w złotych polskich, a druga część we franku szwajcarskim. Taka sytuacja pojawi się, gdy frankowicz najpierw spłacał raty w złotówkach, a następnie we frankach.

Istotną kwestią jest również odróżnienie wartości przedmiotu sporu od żądania pozwu. Bowiem niezależnie od waluty, w której wyrażone będzie żądanie pozwu, wartość przedmiotu sporu zawsze powinna być wyrażona w złotówkach. Toteż, jeżeli w pozwie zawarte są kwoty wyrażone we frankach, to należy przeliczyć je w oparciu o tabelę średnich kursów walut Narodowego Banku Polskiego z dnia wniesienia pozwu.

Kancelaria a kredyty frankowe – skupienie się na nic nie wnoszących kwestiach

Inny nie rzadko popełniany błąd, który może doprowadzić do przegrania pozwu przeciwko bankowi, to skupienie się na okolicznościach nie mających większego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Linia obrony banków często wskazuje na to, by żądanie frankowicza odnieść do kursu średniego Narodowego Banku Polskiego. Niedoświadczony prawnik będzie się wdawał na tym polu w dyskusję z bankiem, co jest dużym błędem, bowiem ta okoliczność wysnuwana przez adwokatów banku jest zupełnie nieistotna dla rozstrzygnięcia sprawy.

Głównym zarzutem względem umów o kredyt waloryzowany do franka szwajcarskiego jest to, że zawierają one klauzule abuzywne, czyli niedozwolone postanowienia umowne. Jeden z najistotniejszych przykładów takich klauzul stanowią zapisy umowne uprawniające bank do ustalania kursów walut w sposób jednostronny i niczym nieskrępowany, co w efekcie doprowadziło do tego, że bank zupełnie dowolnie decydował o wysokości udzielonego kredytu oraz spłacanych przez frankowicza rat. Toteż powództwo powinno skupić się na rozpoznaniu i wyeliminowaniu z umowy postanowień, które są niezgodne z polskim oraz europejskim prawem.

Frankowicze a kancelaria – dobry prawnik umie zapobiec celowemu wydłużaniu sprawy przez banki

Prawnicy banków uciekają się do wielu sztuczek, aby tylko wydłużyć całe postępowanie sądowe. Banki lubią grać na zwłokę, podnosząc różne zupełnie nieistotne dla sprawy kwestie. Jedną z takich sztuczek jest wnioskowanie o powołanie biegłych sądowych, chociaż tak naprawdę opinia biegłego jest zupełnie niepotrzebna dla rozstrzygnięcia danej sprawy. Doświadczony adwokat w sprawach frankowych będzie w takich sytuacjach sprzeciwiał się powołaniu biegłego. Oczekiwanie na opinię biegłego wydłuża proces nawet o kilka miesięcy, a dodatkowo zaciera istotę całego postępowania i zgłaszanego przez frankowicza roszczenia.

Dobry prawnik – frankowicze – pozew z żądaniem ewentualnym

Aby pozew banku zakończył się z maksymalną korzyścią finansową dla frankowicza, należy w odpowiedni sposób skonstruować pozew oraz prawidłowo sformułować roszczenie. Zgodnie ze sztuką najpierw należy wskazać to żądanie, które jest najdalej idące. Dla pozwów dotyczących abuzywnych umów o kredyt waloryzowanych do CHF najdalej idącym żądaniem jest uznanie kredytu za nieważny. Natomiast, jeśli sąd nie dopatrzy się podstaw do uznania umowy o kredyt za niebyłą (a po wyroku Sądu Najwyższego z maja 2021 w zasadzie 100% spraw członków społeczności ŻBK kończy się orzeczeniem o nieważności kredytu), to roszczeniem ewentualnym jest zasądzenie określonej kwoty tytułem nadpłaty uiszczonej na podstawie niedozwolonych klauzul przeliczeniowych.

Sformułowanie pozwu w odwrotnej kolejności może poskutkować tym, że wymiar sprawiedliwości zasądzi tylko zgłaszaną przez powoda nadpłatę, ponieważ istnieją ku temu podstawy. W takiej sytuacji sąd nie zajmie się żądaniem ewentualnym, nawet w sytuacji, gdy istniałyby podstawy do unieważnienia umowy kredytu.